Wpływ czynników politycznych.

Odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 r.

W odrodzonym państwie zaistniały naturalne warunki do wszechstronnego rozwoju nauki i literatury.

Istotna rola pokolenia pisarzy, ukształtowanych w kulturze modernizmu (prozaicy: Żeromski, Przybyszewski, Berent, Strug, Nałkowska; poeci: Kasprowicz, Leśmian, Staff)

Największy wpływ na rozwój literatury w tym okresie mają jednak ludzie młodzi. Główne programy powstawały po odzyskaniu niepodległości, chodziło w nich o to, w jaki sposób literatura ma kożystać z wolności.

S K A M A N D E R

Pierwsze spotkania w kawiarni Pod Pikadorem – 1916-18 – ukazują się pierwsze czasopisma Pro ARTE et STUDIO, Pro Arte, potem Skamander. Nazwa stanowi aluzję literacką – do dramatu Wyspiańskiego – Akropolis – Skamander połyska, wiślaną świeci się falą; rzeka w Azji Mniejszej.

Wielka Piątka: Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński, Jarosław Iwaszkiewicz

Jan Lechoń + Maria Pawlikowska – Jasnorzewska

program:

1. paradoksalnie programowo bezprogramowi

2. apatriotyzm – przestajemy pisać o konieczności walki dla ojczyzny, brak zainteresownia tą tematyką

* A. Słonimski: Czarna Wiosna

Ojczyzna moja wolna, wolna

Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada

* Jan Lechoń Herostrates (szewc z Efezu, by zdobyć sławę podpala w 356 r. przed Ch. świątynię Artemidy) – ironiczny stosunek do romantyzmu. Hasła kpiące z idei romantycznych) A wiosną niechaj wiosnę, nie Polskę zobaczę

3. witalizm (vita – żyje) dynamizm, beztroska

* Jestem jak szampan Kazimierz Wierzyński

* Zielono mi w głowie j.w.

* Sokrates tańczący J. Tuwim – potoczne słownictwo, nawet wulgarne, brak szacunku autora do autorytetów – (rypcium, pypcium; hopsa-hopsa)

4. dionizyjskość – (bóg urodzaju, winnej latorośli, elementy zabawy przy winie)

* Rany Julek J. Tuwim – przedstawiony przeciętny człowiek – „everyman”, potoczny język, elementy dionizyjskości, apatriotyzm

5. Przedstawienie „everymana”

Nie chcemy wielkich słów, chcemy wielkiej poezji, wówczas każde słowo stanie się wielkie.

F U T UR Y Z M

Pojawił się na południu Europy (tam gdzie istniał imperializm i silne tendencje rewolucyjne) świat techniki – nowy symbol maszyny. Ojczyzna – Włochy. Przedstawiciele: Marinetti, po I wojnie światowej prąd ten przekształcił się w faszyzm

Polska: Kraków i jego kluby Katarynka,„Gałka muszkatołowa (Warszawa: Bruno Jasiński, Stan. Młodożeniec, St. Ignacy Witkiewicz, Anatol Stern, Aleksander Wat)

1922 Nuż w bżuchu B. Jasiński

Program:

1. Totalna negacja dziedzictwa kulturalnego (tradycja to hamulec swobody)

Chwytajcie za kilofy, za siekiery, za młoty

i burzcie bez litości szacowne miasta

2. Aktywizm i agresywność chcemy sławić wojnę – jedyną higienę świata

3. Fascynacja nowością – ryczący samochód jest piękniejszy od Nike z Samotraki – pojęcie kinetycznej szybkości

4. Intuicjonizm – to ona wiodła prym

5. ROZMAITE EKSTRAWAGANCJE

– hasło Słowa na wolność – ustawienie obok siebie rzeczowników, bez logiki i składni + może być czasownik, ale tylko w bezokoliczniku

BEZ PRZYMIOTNIKÓW (wata słowna)

6. Symultaniczność – ciągły ruch koń który biegnie ma sto nóg, jednoczesność

7. Zerwanie z ortografią i interpunkcją

* Poeta – wykrzyknik ulicy! J. Przyboś

* Wiosenno – kontaminacja słowna – czyli połączenie wyrazów

– paronomazja – podobieństwo brzmieniowe

– entymologizacja (entymologia – nauka o pierwotnym pochodzeniu wyrazów)

* But w Butonierce B. Jasiński

II Dziesięciolecie: AWANGARDA

1. dosłownie – przednia straż

2. przen. grupa ludzi przodujących, torujących nowe drogi w jakiejś dziedzinie

Awangarda Krakowska – Tadeusz Peiper (twórca hasła – Miasto, Masa, Maszyna), zakłada czasopismo Zwrotnica. Przeciwstawienie się Skamandrowi.

Program:

1. szydziła z natchnienia (m. in. Skamandra), wszystko kontroluje umysł i przekłada na równoważne obrazy

2. metafora; wiersz skondensowany np. patrza na ciebie ogromne oczy powietrza J. Przyboś

3. zerwanie z wierszem sylabotonicznym, z rymami. Emocjonalna powściągliwość, brak przegadania, mało słów; konstruktywizm

4. awangardziści – racjonaliści, wielbiciele techniki i maszyny, przeciwstawiają się biologii, spontaniczności, naturze

przedstawiciele: Tadeusz Peiper, Jan Brzękowski, Julian Przyboś

* Lipiec (nawiązanie przez Karola Irzykowskiego Mgły na Parnasie – Utwory Przybosia to jak tabliczki bulionu, takie są zagęszczone)

* Z Tatr

5. ekwiwalentyzacja uczuć, które nie mówią wprost

6. hasło podstawowe – Jalu Kurelc Poeci, kiełznajcie uczucia, zarzućcie lirykę osobistą i indywidualną. Poezja jest funkcją, rzemiosłem.

II AWANGARDA (LUBELSKA) – katastroficzna, oparta bardziej na swego rodzaju klimacie intelektualnym, niż na jakiś wspólnych programach. Nieuporządkowana w poezji, złożona, chaotyczna; eksperymentowała. Nie da się jej przypisać żadnej szczególnej poetyki; poeci ci używali wielu technik, jedni np. stosowali stopę metryczną, inni – nie. Powojenna poezja tutaj ma swoje źródło.

przedstawiciele: Adam Ważyk, Mieczysław Jastrun, Józef Czechowicz (jego poezja zawarta między Arkadią a katastrofą: Żal, Na wsi, Ballada z tamtej strony

BRONIEWSKI

Narodziny poezji rewolucyjnej (grudzień 1922r. pierwszy prezydent Polski Odrodzonej, G. Narutowicz – ginie, inflacja, zła sytuacja gospodarcza; wielonarodowościowy charakter państwa – Ukraińcy, Białorusini, Żydzi); radykalizacja młodzieży inteligenckiej

Walka o nowy ład społeczny – jedno z haseł

Jego wiersze, drukowane na łamach Dźwignia, Miesięcznik literacki.

Wyraziciel rewolucji rosyjskiej, przeszedł ewolucję na wzór Cezarego Baryki z Przedwiośnia. (przyjaciele Stande i Wandurski zginęli w ZSRR)

Jego poezja: tradycyjna, podział na rymowane zwrotki, metrum oparte na liczeniu akcentów. Łączył: polskość + wezwanie do rewolucyjnego przewrotu

* Bagnet na broń – 1939 r.

– hasło rewolucjonistów: Jesteśmy robotnikami słowa

Niech słowa nasze padną

Jak salwa w ulice śródmieścia

* Poezja – poetyka klasyczna, żadnego nowatorstwa, typowy układ

Ty masz werbel nam zagrać do marszu

Smagać słowem Bić piersią! Wznieść hymnem.

* Młodość, Soldat inconnu – ukazana groza wojny, okrucieństwo, stan duchowy poety w obliczu śmierci

* Mannlicher

* Do towarzyszy broni” – skonfiskowany przed wojną. Wyraża nastroje, panujące w Przedwiośniu Żeromskiego

* Zagłębie Dąbrowskie„

BOLESŁAW LEŚMIAN:

1. eksperymenty z językiem (liczne neologizmy) – tworzył czasowniki od rzeczowników i rzeczowniki od czasowników

2. stosował wzory metryczne, zapożyczone z ludowych pieśni i ballad

3. fantastyka, metafizyka (dziwne stworzenia)

4. wszystko umiejscowione w przyrodzie, potrzeba kontaktu z Bogiem ( nota bene jest on bardzo słaby)

5. SYMBOLISTA

6. nawiązania do Bergasova:

7. zanurzony w tradycji staropolskiej, bukolicznej, ludowej

* Urszula Kochanowska

* Dziewczyna – sens istnienia człowieka zawiera się w jego postawie, działaniu

Ballada – gatunek z pogranicza epiki i liryki; dwa światy: realny i nadprzyrodzony ( u Leśmiana dominuje fantastyka) . Nawiązanie do ballad Mickiewiczowkich

* Dusiołek – neologizmy Leśmiana – derywacja wsteczna – odrzucenie formantów

Leśmian tworzy neologizmy rodzaju gramatycznego: liściato, błyszczydło, zmorowaniem

* Topielec

* Dwoje ludzieńków pesymistyczna historia miłości