„Odprawa posłów greckich” była pierwszą i jedyną tragedią renesansową w polskiej literaturze. Kochanowski pisząc dzieło opierał się na starożytnych wzorcach dotyczących budowy tragedii, charakteru postaci i prostoty stylu. Dramat Kochanowskiego przejawia zatem klasyczną regułę jedności czasu i miejsca akcji.
O „Odprawie…” nie możemy powiedzieć, że jest tylko dramatem moralno-politycznym, ale także społecznym.
W utworze Jana Kochanowskiego rola bogów została wyeliminowana. Czy Helena wróci do Grecji wraz z posłami tylko i wyłącznie od ludzkich decyzji, od rady trojańskiej, która ma zebrać się, aby rozważyć odpowiedź na żądanie greckich wysłanników. Konfliktu tragicznego utworu Kochanowskiego należy więc doszukiwać się nie w konstrukcjach bohaterów, ich losu i działania, ale w samym temacie dramatu. Wojna, bądź pokój – ta konsekwencja decyzji Rady – staje sie sytuacją pobierczą, która sprawdza wartość moralną społeczeństwa. „Odprawa posłów greckich” okazuje się w takim kontekście tragedią racji politycznych, społecznych, moralnych, które decyduja o losach
ojczyzny. Racje te zostały w utworze jednoznacznie przeciwstawione: prywata – odpowiedzialności za państwo, polityczna lekkomyślność – surowej rozwadze, dążenie do wojny – umiłowaniu pokoju. Tragedia Kochanowskiego buduje więc sytuację, w której losy państwa znajdują się w rękach ludzi; od ich decyzji zależą dalsze dzieje państwa.
Aleksander, Ikeaton, młodzież arystokratyczna Troi reprezentuje polityczną i moralną niedojrzałość. Ich prywata, lekkomyślność, brak odpowiedzialności za dobro wspólne doprowadza do wojny. Przedstawicielem z kolei moralnej i
politycznej mądrości jest Antenor – bohater, który wykorzystuje wszelkie możliwości, aby nie dopuścić do tragicznego finału.Ważną postacią jest także Ulisses, którego sławny monolog zapowiada „zginienie nierządnego królestwa”.
Proroctwo Kasandry wieńczy patriotyczno-obywatelski sens utworu: tak giną królestwa, których obywatele nie kierują sie prawością, umiłowaniem zgody i pokoju.