Według niektórych podań to on ulepił człowieka „z gliny pomieszanej ze łzami” i dał mu duszę „z ognia niebieskiego, który kilka iskier ukradł z rydwanu słońca”. Ponieważ człowiek był bardzo słaby i nieporadny, tytan wykradł niebianom ogień i przekazał go ludziom oraz nauczył ziemian rozmaitych rzemiosł. Wówczas Hefajstos, na polecenie Dzeusa niezadowolonego z postępowania Prometeusza, stworzył przepiękną kobietę, Pandorę, która została obdarzona przez bogów wieloma przymiotami i zaprowadzona przez chatę Prometeusza. Tytan wyczuł podstęp i nie przyjął jej do siebie. Odradził też innym udzielanie gościny Pandorze. Jednak brat Prometeusza, Epimeteusz (co znaczy „wstecz myślący”), ożenił się z Pandorą. Miała ona przy sobie zamkniętą szczelnie beczkę, którą dostała od bogów jako posag i była bardzo ciekawa co jest w środku. Wbrew radom brata, Epimeteusz dał się namówić do otwarcia pojemnika,z którego natychmiast wydostały się na świat choroby, troski i cierpienia. Prometeusz postanowił odpłacić za to bogom. Podzielił zatem zabitego wołu na dwie części, które położył osobno: mięso owinięte skórą oraz kości przykryte tłuszczem. Następnie poprosił aby Dzeus wybrał tę część, którą ludzie mieli składać bogom w ofierze. Gromowładny wybrał tę drugą , myśląc że pod tłuszczem znajduje się też delikatne mięso. Kiedy przekonał się że lepsza część przypada w ten sposób ludziom, wpadł w gniew i nie mogąc zmienić swojego wyboru nakazał przykuć Prometeusza do skały Kaukazu, gdzie codziennie przylatywał wygłodniały orzeł, który wyjadał tytanowi ciągle odrastającą wątrobę. Dopiero w długi czas potem, przechodzący niedaleko tego miejsca Herakles zabił orła i uwolnił Prometeusza.